خودم به شخصه خیلی تو کار نماز و روزه مستحبی نیستم ولی این یه دونه نماز فرق می کنه. چه معتقد باشی و چه نباشی بهت یه حس خوب میده. بعد این نماز فکر میکنی یه جورایی از بندگان خاص خدایی :) انگار نه انگار که تو همونی هستی که تو خلوتت گناه انجام میدادی یا هنوزم داری انجام می دی.
میگن این نماز رو بخونی، توبه ات قطعا پذیرفته میشه.
از اون نمازهای طولانی هم نیست. اول غسل میگری بعدش وضو. دو تا دو رکعتی می خونی مثل نماز صبح با این تفاوت که بعد از سوره حمد، سه تا توحید و یه سوره ناس و یه سوره فلق رو می خونی. در آخر هم 70 بار استغفار می کنی و یه بار میگی «لا حول و لا قوةَ الا بالله» و این دعا رو میخونی «یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ»
هر یکشنبه توی ماه ذی القعده میشه خوندش. امروز هم اخرین یکشنبه است.
همه این نمازها و شب قدر و ...برای اینه که مدام به خودمون بیایم و از همه قشنگ تر اینکه به ما هی فرصت داده شده به بهانه های مختلف یه دور پاک بشیم یا حداقل خودمون حس کنیم که پاک شدیم. یه عده میگن خیلی مسخره است که طرف هنوز ترک نکرده میاد از این نمازها میخونه و اخرشم باز هوای نفسش غلبه میکنه و خطا می کنه. ولی به نظرم بالاخره همین تیکه تیکه پاک شدنا یه روزی مارو به سمت پاکی کامل میبره... قطره قطره